Rušenjem jedne od najstarijih građevina u Novom Sadu gradska vlast ponovo pokazuje da joj nije stalo do kulturnog nasleđa

Osuđujemo ponašanje gradske vlasti i nadležnih institucija, Zavoda za zaštitu spomenika kulture i člana gradskog veća za kulturu Dalibora Rožića, koji nisu ništa učinili da zaštite i spreče planirano rušenje jedne od najstarijih zgrada u Novom Sadu u Ulici Nikole Pašića 4 poznate kao Parohijski dom, izgrađene još početkom 19. veka.

Potpuno je logično i normalno da lokalna vlast bilo kog evropskog grada koji se ponosi svojom kulturom i tradicijom čini sve što je u njenoj moći da sačuva građevine značajne za istoriju grada. U Novom Sadu, gradu koji je doskora nosio prestižnu titulu evropske prestonice kulture, to nažalost nije slučaj. Gradska vlast Novog Sada dopustila je rušenje građevine u samom gradskom jezgru, koja se naslanja na spomenike kulture Platoneum i Sabornu crkvu, a i sama predstavlja jednu od malobrojnih građevina koje su preživele bombardovanje Novog Sada 1848. godine i koje nas podsećaju svojim postojanjem na period njegove daleke istorije.

Da je u pitanju čin bez presedana i u suprotnosti s propisima i standardima i planovima o zaštiti kulturnog nasleđa, govori činjenica da je obrazloženje za odluku o rušenju donela nenadležna ustanova – Pokrajinski zavod za zaštitu spomenika kulture (navodno zbog sporadičnih pukotina i naprslina na fasadama zgrade), umesto gradskog Zavoda za zaštitu spomenika kulture, koji je po zakonu i statutu grada zadužen za to. Uvidom u plan nove zgrade na mestu postojećeg Parohijskog doma, koji podrazumeva „dogradnju zgrade i privođenje tavanskog prostora u stambeni“, potpuno je jasno da je namera investitora (Srpske pravoslavne crkve) da po svaku cenu dođe do novog, većeg poslovnog prostora. Gradska vlast im je u tome svojim nečinjenjem svesrdno pomogla, ponašajući se na isti način kao pre godinu dana kad je dopustila pucanje zgrade Banovine zbog nelegalnih radova na podzemnoj garaži u njenoj blizini.

Sad je već više nego očigledno da ovo najnovije rušenje, nakon oštećenja Tanurdžićeve palate i Katedrale, nije samo slučajnosti već i deo sistematskog plana vlasti Srpske napredne stranke da zatre sve što ima veze s civilizacijskim vrednostima Novog Sada, da se njegovo staro jezgro uništi i rasproda svojim poslovnim partnerima i od toga napravi biznis. Dok se gradska vlast hvali planovima za proširenje pešačke zone, koja navodno treba da afirmiše kulturno nasleđe Almaškog kraja, i postavlja makete koje treba da dočaraju njegov bajkoviti izgled, realnost je da se na samo 50 metara od te lokacije bespotrebno ruši jedna od najstarijih zgrada u Novom Sadu, da je staro gradsko jezgro zaštićeno zakonom u izuzetno lošem stanju, prepuno građevina kojima su napukle fasade, a zbog bezbednosti pešacima je zabranjeno kretanje u njihovoj blizini.

Predstojeći lokalni izbori prilika su da sačuvamo Novi Sad koji svaki dan sve više propada pod vlašću Srpske napredne stranke, da stanemo na put svakodnevnom uništavanju kulturnih i civilizacijskih vrednosti u našem gradu i našoj Vojvodini.